Pelgrims

Pelgrims - Dappere mensen ontsnappen
De "pelgrims" waren Engelse Separatisten die in 1620 op het Noord-Amerikaanse continent de kolonie "Plymouth Colony" stichtten. De pelgrims wilden de godsdienstvervolging ontvluchten en zij braken met de Church of England (de officiële Engelse kerk) omdat zij het gevoel hadden dat deze kerk de Bijbelse principes schond. Vanwege de vervolging en economische moeilijkheden die zij ervoeren, geloofden zij dat ze moesten breken met de Church of England en gemeenten moesten vormen die zich strikter hielden aan de vereisten van God. De Reformatie had zojuist plaatsgevonden, maar de pelgrims vonden dat de Church of England niet ver genoeg was gegaan. De kerk stond onder streng staatstoezicht en daardoor werden de handelingen van de pelgrims als verraad beschouwd. De Separatisten zagen zich gedwongen om hun thuisland te ontvluchten.

Vastberaden, dappere mannen en vrouwen wijdden legden zich (in alle aspecten van hun levens) toe op een leven dat gebaseerd was op de Bijbel en een relatie met God. Zij brachten de enige hun bekende cultuur en geestelijke waarden naar de Nieuwe Wereld en probeerden op een onbekend nieuw continent een beter fundament te leggen dat gemodelleerd was naar de Engelse maatschappij.

Pelgrims - Een zaak van leven en dood
De slecht voorbereidde nieuwkomers wisten weinig over de strenge winters in de Nieuwe Wereld en hoe zij deze konden overleven. Nadat ze in december van het jaar 1620 waren aangekomen, stierf nog voor de lente aanbrak al meer dan de helft van hen de hongerdood. Toen de volgende winter aanbrak, leerde een Engelssprekende indiaan, Squanto genaamd, de immigranten hoe ze huizen konden bouwen die bestand waren tegen het klimaat, wanneer ze de inheemse gewassen (maïs) moesten planten en hoe ze deze konden bereiden. Maar andere delen van het verhaal zijn minder bekend. Gouverneur William Bradford schreef dat Squanto “een bijzonder door God gezonden instrument voor hun welzijn was die hun verwachtingen overtrof..." Uit dankbaarheid voor het feit dat God Squanto had gestuurd en in de behoeften voor het komende jaar had voorzien, vierden de kolonisten, Squanto, opperhoofd Massasoit en zijn Wampanoag volk samen feest. Ze aten samen van de oogst en het wild en dankten God voor Zijn goede zorg.

Deze vroege kolonisten van Plymouth Colony waren zwaar godsdienstige mensen. Om hun dankbaarheid voor hun overleven en de oogst gepast te kunnen uitdrukken, wendden zij zich tot de Bijbel. Zij lazen over het Joodse feest Soekot, dat ook bekend staat als het Loofhuttenfeest of het Inzamelingsfeest. Dit festival was het meest vreugdevolle van alle vieringen, waarbij zowel de oogst als de mensen werden ingezameld. Zij volgden de Bijbelverzen en gaven dus alle eer aan God, omdat Hij in hun behoeften had voorzien en de Wampanoag had gestuurd om hen te helpen overleven.

Leviticus 23:33-34 zegt: "De HEER zei tegen Mozes: 'Zeg tegen de Israëlieten: "Op de vijftiende dag van de zevende maand begint ter ere van de HEER het Loofhuttenfeest, dat zeven dagen duurt."'" Verzen 39-40 gaan verder: “Wanneer je de oogst van het land hebt gehaald, begint het feest van de HEER, dat zeven dagen duurt... zeven dagen lang moeten jullie feestvieren ten overstaan van de HEER, jullie God...” God droeg hen op om hutten (tenten) te bouwen ter herinnering aan hun bevrijding uit de slavernij in Egypte en Gods redding uit de Sinaï woestijn. Net als Zijn volk werden de pelgrims naar een "beloofd land" geleid. Dit feest gedenkt zowel de bevrijding als de seizoensoogst.

Pelgrims - Dankzegging
De Amerikaanse nationale feestdag Thanksgiving ontstond uit deze vroege vieringen. De pelgrims en de Israëlieten hadden veel met elkaar gemeen. Beide bevolkingsgroepen ontsnapten aan godsdienstvervolging en gevangenschap door naar een nieuw land te vertrekken. Beide volken werden door God gezegend. De pelgrims begonnen de Amerikaanse traditie om God gebaseerd op de Bijbelse teksten te danken. Dankzegging hoort een onderdeel van elk gebed te zijn. Enkele van de meest gedenkwaardige passages over dankzegging zijn de volgende:

"Wees altijd verheugd, bid onophoudelijk, dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt" (1 Tessalonicenzen 5:16-18). "Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden" (Filippenzen 4:6).

De geschiedenis van Thanksgiving - Leer meer!