De beschaving van de Azteken
De beschaving van de Azteken - De Azteken en hun woongebied
De meeste mensen geloven dat de beschaving van de Azteken ontstond in het gebied van het hedendaagse Arizona, Nieuw Mexico, Nevada en Colorado. De eerste historische verslagen over deze beschaving stammen uit het einde van de 12e eeuw, toen dit volk naar de regio migreerde die nu bekend staat als Centraal-Mexico. De hedendaagse Mexicanen hebben van gemengde Spaanse en autochtone komaf, dat wil zeggen dat zij nakomelingen zijn van de "Mexicas" (de Azteken) of van andere inheemse volkeren van het Azteekse Rijk en Meso-America. Mexicostad staat nog steeds op de locatie van de grootse hoofdstad van de Azteken.
De Azteken waren een welvarende beschaving die prachtige, geavanceerde steden bouwde. Op de piek van hun beschaving bestonden de Azteken uit 15 miljoen mensen die in bijna 500 gemeenschappen leefden. De Azteken waren in cultureel opzicht hoog ontwikkeld op het gebied van muziek, kunst, ambacht en wetenschap. Muziek speelde een belangrijke rol in de religieuze rituelen van de Azteken waarin een groot aantal goden werd aanbeden. Ongeveer 300.000 mensen woonden in Tenochtitlan, hun hoofdstad. In deze beroemde stad was de regering verantwoordelijk voor rechtspraak, landbouw en alle andere economische aspecten van de beschaving.
De beschaving van de Azteken - De economie van de Azteken
Omdat de Azteken een prekapitalistische beschaving waren, maakte de vroege Azteekse economie gebruik van een soort ruilsysteem. Onbeduidende inkopen werden betaald met cacaobonen die uit de lager gelegen landen werden geïmporteerd. Op de marktplaats was een klein konijn ongeveer 30 bonen waard en een ei ongeveer 3 bonen, terwijl grotere inkopen zoals kleding varieerden van zo'n 65 tot 300 cacaobonen.
Het hoog ontwikkelde rijk had een ingewikkelde gezagsstructuur en een maatschappij die uit vier verschillende klassen of standen bestond.
- De adel (die de meeste macht had)
- Het gewone volk (de meerderheid van de bevolking, grotendeels boeren)
- Lijfeigenen (die het land voor de adel bewerkten)
- Slaven (dit waren gevangen genomen vijanden en mensen die hun schulden niet konden betalen)
De Azteekse gemeenschappen waren zeer afhankelijk van de landbouw. Maïs was het belangrijkste gewas. Daarnaast waren ook de jacht en de inzameling tot op zekere hoogte belangrijk voor hun bestaan. Oogstoverschotten werden opgeslagen en in zware tijden gebruikt. De Azteken hadden ook bijzonder geraffineerde irrigatiesystemen, waardoor ze land konden gebruiken dat anders droog zou hebben gestaan. Zij gebruikten ondiepe meren als landbouwgrond door het modder uit de meren bijeen te scheppen en zo eilanden te maken die "chinampas" werden genoemd. Deze eilanden boden hen vruchtbaar land dat zeer geschikt was om verschillende gewassen te telen.
De beschaving van de Azteken - Het leven en de godsdienst van de Azteken
Mensenoffers waren een onderdeel van de Azteekse godsdienst. Deze werden in uitbundige ceremonies aan de goden geofferd. Kledij was eveneens een belangrijk aspect in alle onderdelen van het Azteekse leven. De Azteken aanbaden honderden goden en godinnen; elk van hen was een voorstelling van een bepaald aspect van het leven. Het ontwerpen van kledingstukken was, vooral in de bovenlaag van de bevolking, een kunstvorm in de cultuur van de Azteken. Normaal gesproken werd de kleding door vrouwen gemaakt. Zij versierden de kledingstukken rijkelijk met kralen, bloemen en kostbare metalen. Goud werd vaak gebruikt en was in overvloed beschikbaar in het Azteekse rijk. Dit goud was feitelijk de belangrijkste reden voor de reis van Cortez naar Mexico in 1519 (de reis die uiteindelijk tot de ondergang van het Azteekse rijk leidde).
Ceremonies waren tijdens de plant- en oogstseizoenen erg belangrijk, omdat men ervan verzekerd wilde zijn dat de oogst goed zouden zijn. Ceremonies waren verder heel belangrijk tijdens kroningen. In deze ceremonies werden mensenoffers aan de goden aangeboden. Veel van de slachtoffers waren gevangenen en kinderen. De Azteken dachten dat de mensenharten en het mensenbloed de goden kracht zouden geven en hen zouden bedaren wanneer zij boos waren. Grote tempels werden gebouwd om de aanbieding van deze offergaven te vieren. De beroemde Zonnesteenkalender, die een diameter had van ongeveer drie meter, was een voorstelling van het Azteekse universum. Historici vermoeden dat de harten van de menselijke offergaven op deze steen werden gelegd en zo aan de goden werden aangeboden. De Azteken geloofden in een groot aantal goden, aan wie zij dagelijks eer betuigden. Men schat dat er per jaar meer dan een kwart miljoen mensen door de Azteken werden geofferd.
Zijn mensenoffers dan nodig? Klik hier beneden om verder te lezen.
