Geschiedenis
Geschiedenis - Wat is geschiedenis?
Geschiedenis heeft een algemene definitie: geschiedenis is wat er in het verleden gebeurd is, een verzameling van onveranderlijke feiten. Maar voor de historicus heeft geschiedenis een nauwere betekenis. Voor de historicus is geschiedenis een artistieke term, die gedefinieerd wordt als de bestudering van de geschreven historie. Hoewel historici gebruik maken van archeologisch en tastbaar bewijsmateriaal, concentreert de bestudering van de geschiedenis zich op historische geschreven werken.
Geschiedenis, volgens deze algemene definitie, kan ons vertellen wat er gebeurd is, maar niet waarom dat gebeurd is of waarom dit voor ons in het heden belangrijk is. Geschiedenis wordt in de handen van de historicus een vorm van literatuur. Dat betekent dat de geschiedenis een objectief en een subjectief element bevat. In de handen van de historicus is de bestudering en de beschrijving van de geschiedenis een poging om zin te geven aan ons verleden, ons heden en onze toekomst. Een goed historicus is iemand die de feiten op een rijtje heeft en ons vanuit die feiten richtlijnen en universele concepten aanreikt. De geschiedkundige geeft ons, via de details en via deze universele concepten, een gevoel voor de mensen, de plaatsen en de betreffende tijdsperiode. Op deze manier leidt een goed historicus ons naar een persoonlijke relatie met het verleden; hij staat ons toe om er "in" te groeien en ervan te leren.
Geschiedenis - Is geschiedenis belangrijk?
Geschiedenis is belangrijk. In vervlogen eeuwen was dit een vanzelfsprekende uitspraak. Van de koninklijke bibliotheek van Alexandrië tot de moderne "Library of Congress" (de onderzoeksbibliotheek van het Amerikaanse congres) hebben samenlevingen veel tijd en moeite gestoken in het behoud van de geschreven geschiedenis van de mens. Men begreep dat het verleden waardevolle lessen bevatte voor een succesvol leven en het vermijden van dure fouten. De geschiedenis gaf ons een inzicht in wie wij zijn en wie wij kunnen zijn, en geeft ons een gevoel van identiteit.
Maar in de 18e en 19e eeuw vond er een verschuiving plaats en leek de geschiedenis niet meer zo belangrijk. In Amerika legde het ruig individualisme, dat streefde naar een onafhankelijkheid van Engeland en een expansie naar het Westen, de nadruk op de menselijke onafhankelijkheid en autonomie. Dit was een opstand tegen elke mogelijke beperking van het individu, inclusief de geschiedenis. In Europa werd de Bijbel, die meer dan 1000 jaar lang een bron was geweest voor de interpretatie van de geschiedenis, door sceptici verworpen. Dit gebeurde in het zogenaamde tijdperk van de rede. Aan het begin van de 20e eeuw had dit ertoe geleid dat de Westerse landen zichzelf in elke nieuwe generatie opnieuw definieerden. Uiteindelijk begonnen de technologische veranderingen en nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen met een alarmerende snelheid plaats te vinden. Nu bevinden wij ons in een tijdperk dat voortdurend verandert.
Wij definiëren onszelf in het licht van onze bestemming, niet onze herkomst. Veel mensen in onze samenleving beweren dat de geschiedenis nog maar weinig relevant voor ons is, omdat we geloven dat we in een tijdperk leven dat zo anders is dan dat van onze voorouders. Hun ervaringen kunnen geen duidelijkheid verschaffen over onze huidige omstandigheden, zo beweren zij. Zij zeggen dat de intelligentie van de mens geëvolueerd is en dat alle dingen in het verleden verouderd en irrelevant zijn. Daarom is de geschiedenis voor veel mensen waardeloos geworden. Onze onwetendheid over het verleden is niet het gevolg van een gebrek aan informatie, maar van onze eigen keuzes.
De geschiedenis doet er wel zeker toe. George Orwell schreef: “Hij die het verleden beheerst, beheerst de toekomst.” Onze kijk op het verleden beïnvloedt de manier waarop wij op onze huidige omstandigheden reageren. Als onze kijk op de geschiedenis onjuist is, dan zullen we ook in het heden waarschijnlijk de verkeerde keuzes maken. Deze verkeerde keuzes zullen dan niet alleen tot nog grotere conflicten leiden, maar ook tot een verspilling van bestaansmiddelen die uiteindelijk tot de val van een hele beschaving kan leiden.
Geschiedenis - Waarop moeten we letten?
De geschiedenis wordt in het algemeen beschreven door een aantal algemene benaderingswijzen te hanteren. Hier vind je enkele van deze benaderingen die vaak door historici worden gehanteerd wanneer zij proberen te begrijpen wat er in het verleden heeft plaatsgevonden.
- De "Grote Mannen-theorie" - Deze theorie wordt vaak geassocieerd met de negentiende eeuwse Schotse historicus Thomas Carlyle. Hij verkondigde: “De geschiedenis van de wereld is niets meer dan de biografie van grote mannen.” Carlyle beweerde dat grote mannen en helden de geschiedenis door hun visies hebben vormgegeven.
- Andere factoren - Tegenwoordig kijken veel historici ook naar andere factoren zoals economie, maatschappij, milieu en technologie, waarvan zij beweren dat ze net zo belangrijk zijn voor de historische veranderingen als de visies van bepaalde mensen.
- De "Geschiedenis van het volk"-benadering – Deze benadering concentreert zich op het grotere verhaal dat massale volksbewegingen beschrijft of op de mensen die zich in het algemeen buiten de geaccepteerde norm bevonden:- de armen, de onderdrukten en de anderszins vergeten mensen. De "geschiedenis van het volk"-theorie wordt door veel revisionistische historici gebruikt in een poging om onze vooringenomen ideeën uit te dagen.
