Scheiding van kerk en staat
(Read Scheiding van kerk en staat, Part 1 First)
Scheiding van kerk en staat - De Europese context van de grondleggers
Zoals op de vorige pagina werd aangegeven, vertroebelt de "scheiding van kerk en staat" metafoor het onderscheid tussen een doctrinaire godsdienst en een godsdienst die gebonden is aan een kerkgenootschap. Wanneer dit verschil niet wordt onderkend, dan wordt een niet-bestaand verband gelegd tussen de mogelijke negatieve invloeden van kerkgenootschappen en de doctrinaire godsdienst, zoals we hierbeneden zullen verklaren.
De pelgrims (kolonisten) werden na een lange periode van vervolging en onderdrukking gedwongen om Europa te verlaten. Zij vluchtten naar het land dat wij nu kennen als Amerika. Deze vervolging en onderdrukking waren een resultaat van het feit dat de kerk van Engeland, de Anglicaanse Kerk, de staatskerk was geworden. Het was een "onheilige alliantie" die de kerk én de staat meer macht had gegeven om de bevolking te onderdrukken.
De Anglicaanse Kerk was een kerkgenootschap dat religieuze non-conformisten zoals de Puriteinen vervolgde, terwijl die niets meer wilden dan de Bijbel geloven en God op de juiste manier aanbidden. De Puriteinen vormden daarom niet werkelijk een kerkgenootschap, maar een eigen doctrinaire godsdienst. In dit geval was de godsdienst van het kerkgenootschap (de Anglicaanse Kerk) het kwaad, en werd de groep die de doctrinaire godsdienst uitoefende (de Puriteinen) het slachtoffer.
Maar de godsdienst van dat kerkgenootschap was niet de enige schuldige. Ook de staat was schuldig. Staten en kerkgenootschappen zijn op zichzelf geen slechte zaak. We zijn niet altijd bang voor een staat of voor de godsdienst van een bepaald kerkgenootschap. Maar het kwaad is geworteld in vervolging en onderdrukking. Zij kunnen voortkomen uit elk soort organisatie die de macht in handen heeft. De Establishment Clausule werd aan de grondwet toegevoegd om te voorkomen dat een kerkgenootschap de staatsgodsdienst zou worden en zo de doctrinaire godsdienst van het Christelijke theïsme zou vervangen.
Scheiding van kerk en staat - Feiten tegenover bedrog
De huidige geïmpliceerde betekenis van de "scheiding van kerk en staat" metafoor is juist het tegenovergestelde van de oorspronkelijke bedoeling ervan. Dit gebruik van deze term kan niet gerechtvaardigd worden met de historische feiten. Vanwege de Europese geschiedenis vreesden de schrijvers van de Amerikaanse grondwet voor een staatsgodsdienst die aan een specifiek kerkgenootschap was verbonden. De constitutionele beperkingen hadden ten doel om de regering ervan te weerhouden om een staatsgodsdienst in te stellen die aan een bepaald kerkgenootschap was gebonden. De doctrinaire godsdienst van het Christelijke theïsme werd feitelijk omarmd als staatsgodsdienst. Maar tegenwoordig wordt elke uitdrukking en elk symbool van deze doctrinaire godsdienst afgewezen, hoewel hij door de grondleggers van het land werd omarmd. De oorspronkelijke doctrinaire godsdienst wordt behandeld als een virus dat uit het openbare leven moet worden uitgeroeid. De oorspronkelijke bedoeling van de "scheiding van kerk en staat" metafoor is eveneens op zijn kop gezet. De onderdrukking die het Christelijke theïsme tegenwoordig ondervindt, onder de handen van activistische organisaties en rechters, is precies dat kwaad dat voorkomen had moeten worden door opname van de Establishment Clausule in de grondwet. De huidige staatsgodsdienst van het humanisme gebruikt de volledige sterkte van de overheid om de moderne non-conformisten te onderdrukken, wat precies het tegenovergestelde is van de leer van het Christelijke theïsme.
Read Scheiding van kerk en staat Page 3 Now!
