Flavius Josephus

QUESTION: Wie was Flavius Josephus?

ANSWER:

Josephus ben Mattias werd in ongeveer 37 na Christus geboren in een gerespecteerde priesterlijke familie. Hij staat beter bekend als Flavius Josephus. Zijn naam werd zeer invloedrijk in de Joodse gemeenschap. De term "ben" betekent "zoon van".

Josephus' vader was een priester. Samen met zijn broers werd hij uitzonderlijk goed opgeleid. Hij ontwikkelde al op vroege leeftijd een diepe interesse in kennisvergaring. Hij blonk uit in zijn studies, boekte voortgang die ver boven de anderen uitsteeg en ging op zoek naar nieuwe hoogten.

Hij werd een discipel van een ascetische kluizenaar, Banus genaamd, en werd in verband gebracht met sekten als de Essenen en de Farizeeërs. Op achttienjarige leeftijd sloot hij zich officieel bij deze laatstgenoemde groep aan. Op dat moment stond hij bekend als een geleerde en wereldse jongeman die zich had toegelegd op godsdienstige en politieke onderwerpen.

In godsdienstige zin streefde Josephus naar een hoogst mogelijke reinheid. Hij volgde onder Banus een bijzonder strenge lichamelijke zelfdiscipline: hij at alleen zelfgekweekt voedsel, droeg alleen kleren die van bomen waren gemaakt en baadde regelmatig in koud water.

In politiek opzicht hield Flavius Josephus een pleidooi voor de vrijlating van verschillende medepriesters die in afwachting waren van een veroordeling door Nero. Nadat hij de macht van Rome had gezien, werd hij ook een openlijk tegenstander van de Joodse opstand tegen Rome, omdat hij wist hoe zeer de Romeinse reactie op de opstand zijn volk zou schaden.

Een jaar later, in ongeveer 67 na Christus, leek Flavius Josephus van gedachten te veranderen en sloot hij zich aan bij strijdkrachten in Galilea om daar verschillende steden te versterken, extra voorzieningen op te slaan en de strijders te trainen.

Maar zijn hoop om weerstand te kunnen bieden tegen een mogelijke slachting door een zekere Vespasianus werd de grond in geboord en Flavius Josephus belandde in het gevang. Maar toch wist Flavius Josephus het respect van Vespasianus te winnen en werd hij op wonderbaarlijke wijze uit zijn gevangenschap vrijgelaten.

Na zijn vrijlating verliet Flavius Josephus Galilea met Titus, de zoon van Vespasianus. Hij ging naar Jeruzalem waar hij diende als een Romeins tolk en bemiddelaar. Daar brak vervolgens een nieuwe veldslag uit. De Romeinse strijdkrachten kwamen in actie tegen de Joden. Opnieuw bevond Flavius Josephus zich tussen de strijdende partijen.

Hoewel hij zijn volk opriep om zich over te geven om de stad te sparen, kon Flavius Josephus alleen maar toekijken hoe zijn volk opnieuw in een verwoed gevecht werd overwonnen. Jeruzalem werd ingenomen en vernietigd.

Flavius Josephus ontsnapte naar Rome, werd daar een staatsburger en voegde zich weer bij Titus, ditmaal als gast van de keizer. Hij genoot hier een keizerlijk pensioen. Hier kreeg hij zijn nieuwe titel "Flavius" Josephus. Onder deze naam schreef hij verscheidene literaire werken. Al deze werken waren historische sentimenten voor zijn Joodse volksgenoten en van zijn eigen persoonlijke leven.