Het oude Egypte

Het oude Egypte – Haar kunst
De fascinatie met het oude Egypte is begrijpelijk. De Egyptische beschaving, die meer dan 3000 jaar besloeg, is nog steeds een van de langstdurende beschavingen die de wereld ooit gezien heeft. Historici realiseren zich dat er in het oude Egypte geen gemeenschap bestond die deze beschaving kon opvolgen; er bestond geen identificeerbare groep mensen die enkele of alle gebruiken, geloofsovertuigingen en gewoonten van de Egyptische cultuur kon voortzetten. Hoewel er een enorme hoeveelheid materiaal werd achtergelaten, is dit toch maar een ontzettend klein gedeelte van wat deze beschaving had voortgebracht. Toen Egypte een onderdeel van het Romeinse rijk werd (30 voor Christus), verdween alles: de kunst, de gesproken taal, de hiëroglyfen en de godsdienst. Alleen hun 365-daagse kalenderjaar, dat door de Romeinen werd overgenomen, bleef bewaard.

De belangrijkste aanwijzingen over het oude Egypte vinden we in de kunst. De kleuren van de muurschilderingen en de in de rotsen uitgehouwen graftombes in Thebe lijken zo fris en levendig alsof ze gisteren werden gemaakt. Verrassend genoeg bestond de kunst alleen maar voor godsdienstige, symbolische of magische doeleinden en nooit als een artistieke uitdrukking. Kunstwerken weerspiegelden de collectieve inspanning van een groep mensen, nooit van een enkel individu. Hoewel zij getalenteerde ontwerpers waren, legden de Egyptische kunstenaren slechts de gebeurtenissen om hen heen vast. Heel strikt volgden zij de gevestigde en onveranderlijke godsdienstige ideeën. Het creatieve talent was gebonden aan specifieke symbolische richtlijnen:

• Beeldjes van de goden moesten al hun eigenschappen afbeelden - Heel Egypte behoorde aan de goden toe.
• Torso's moesten naar de toeschouwer gekeerd zijn, maar de benen moesten in profiel worden afgebeeld - Het hart was de partner van de mens, via welke de goden spraken.
• Farao's/koningen moesten groter worden afgebeeld dan andere mensen - Heersers waren aardse vertegenwoordigers van goden, en mogelijk waren zij zelf goden.

Het oude Egypte – Wetenschap en technologie
In het oude Egypte maakten de wetenschap en de technologie grote sprongen vooruit. Thoth was de god van wijsheid en magie. Hij verscheen in de vorm van een ibis en was de uitvinder van de astrologie en de mathematica. Uit hoogachting voor Thoth gebruikten de Egyptenaren alleen praktische toepassingen van de mathematica, nooit abstracte concepten. Kennis werd door de goden uitgereikt om de problemen van ingenieurs, belastinginners en militaire aanvoerders in deze wereld op te lossen. De goden beïnvloedden zelfs hun ver gevorderde vaardigheden in de landmeting en in de landbouw. Omdat het sterrenbeeld van Orion in verband werd gebracht met Osiris (de god van de doden), waren exacte metingen vereist voor de oriëntatie van de tempels en de piramides. Er werd goed gezorgd voor de bloemen, vruchten en groenten die gebruikt werden voor rituelen, het onderhoud van de doden (graftombes) en esthetische doeleinden. Veel mensen dachten dat bomen de verblijfplaats waren van bovennatuurlijke wezens of bijzonder geliefde goden.

Egyptische artsen stonden bekend vanwege hun kennis en vaardigheden. Sommigen sloten zich aan bij het priesterschap, waarin zij de godin Sekhmet dienden, de godin van de ziektes, genezingen en artsen. In de gunst van de goden voerden artsen amputaties en eenvoudige chirurgische ingrepen uit. Zij gebruikten hiervoor zagen, messen, boren, haken en tangen. Maar de uitgestrekte kennis van de artsen bleef toch beperkt tot de buitenkant van het menselijk lichaam. Lijken waren heilig ; zij mochten niet bestudeerd of ontleed worden (vandaar het mummificatieproces). De balsemers waren priesters van de god Anubis en waren volledig gescheiden van de medische wereld (Anubis was de beschermheer van de balsemers en de beschermer van de graftombes).

Het oude Egypte – Godsdienst
Elke Egyptenaar had een diepgeworteld geloof in de macht van magische rituelen en beschermende amuletten. Door de eeuwen heen vereerden de Egyptenaren meer dan 2000 goden en godinnen. De Egyptenaren waren extreem tolerant voor andere volkeren in de oudheid en vreemde goden werden met groot gemak in de eigen cultuur opgenomen. De logica werd afgewezen omdat godsdienst en magie "tweelingzusters" waren geworden. Alle hoop op onsterfelijkheid rustte op de schouders van Osiris, de jakhals-god van de onderwereld die eeuwig leven aan alle mensen bood. Om zeker te zijn van een leven na de dood moest de buitenkant van het lichaam door middel van mummificatie bewaard blijven. Maar zelfs dan was eeuwig leven nog niet gegarandeerd. Na de dood werd een overleden mens op de weegschaal van de godin Maät beoordeeld. Het gewicht van zijn ziel werd dan vergeleken met het gewicht van een struisvogelveer.

Wanneer we al deze zaken met elkaar vergelijken, dan lijkt de beschaving van het oude Egypte een beschaving vol tegenstellingen te zijn: intellect geworteld in magie; geavanceerde technologie en amuletten die samen in graftombes werden gelegd; de hoop op onsterfelijkheid verduisterd door de onzekerheid van ontelbare goden.

“Eeuwig leven! Dat betekent dat ze U, de enige waarachtige God, leren kennen, en ook degene die U gezonden hebt: Jezus Christus” (Johannes 17:3).

Leer meer over Egyptische goden!