De Amerikaanse indianen

De Amerikaanse indianen - De vroege geschiedenis
De geschiedenis van de Amerikaanse indianen is niet alleen fascinerend, maar in vele opzichten ook tragisch. Schattingen geven aan dat er tussen de 10 en 90 miljoen Amerikaanse indianen in Amerika leefden toen de Europeanen voet aan land zetten. En zij hadden al vele, vele jaren in dat land geleefd voordat de blanke mens op hun grondgebied neerstreek. Men gelooft dat zij tijdens de ijstijd via een landbrug over de Beringstraat van Siberië naar het hedendaagse Alaska trokken. Geleidelijk migreerden zij over land naar Mexico en nog verder zuidwaarts. De naam "indiaan" kregen zij van Christoffel Columbus, omdat hij dacht dat hij in Indië aan land was gegaan.

Zij werden indianen of Amerikaanse indianen genoemd, maar tegenwoordig wordt de voorkeur gegeven aan de benaming "autochtone Amerikanen". Zij migreerden naar alle uithoeken van het land en vormden een groot aantal verschillende stammen en naties. Zij waren een volk dat goed was afgestemd op hun afzonderlijke bevolkingsgebieden en zij maakten op een wijze manier gebruik van de natuurlijke middelen die beschikbaar waren. Zij geloofden dat het land en de overvloedige geschenken die het land voortbracht gerespecteerd moest worden. Zij ontwikkelden zich tot vaardige vissers en jagers, ze bedreven de landbouw door gewassen als maïs te cultiveren en ze bouwden woningen met de materialen die de natuur hen bood. Enkele van deze materialen waren - afhankelijk van de regio - dierenhuiden, in de zon gedroogde bakstenen en hout voor langwerpige huizen.

De Amerikaanse indianen - Indianen en Europeanen
De Amerikaanse indianen aan de Oostkust begroetten de bezoekers uit Europa in de 16e en 17e eeuw met enthousiasme. Ze vonden deze bebaarde blanke mannen vreemd, maar waren opgetogen over de stalen messen, spiegels, koperen ketels en andere intrigerende nieuwigheden. De inheemse stammen waren meer dan behulpzaam en gastvrij. Zonder hun hulp zouden de eerste kolonisten hun avontuur in dit onbekende land niet overleefd hebben.

Maar na verloop van tijd verloren de Europeanen alle respect voor het waardevolle land en haar grondstoffen en begonnen een onverzadigbare hebzucht en arrogantie ten toon te spreiden. De Europeanen zetten hun bedoeling om dit nieuwe continent te veroveren om in barbaarse aanvallen en invasies. De Amerikaanse indianen realiseerden zich al snel dat de indringers in overweldigende aantallen zouden oprukken: zo veel "als de sterren in de hemel". Aanvankelijk probeerden de bewoners van dit land nog zij aan zij met de Europeanen te leven. Maar steeds meer problemen deden zich voor. Naast al hun indrukwekkende snufjes bracht de blanke mens ook allerlei dodelijke ziektes met zich mee.

De kolonisten en de ontdekkingsreizigers introduceerden mazelen, pokken, cholera, geelzucht en nog veel meer verwoestende ziektes. Hierdoor nam de indiaanse bevolking drastisch in aantal af en werden hele dorpen vernietigd. Bovendien leidde de arrogante houding van de groeiende blanke bevolking tot de Indiaanse Oorlogen, de "Indian Removal Act" (de "Indianenverwijderingswet", 1830) en in 1890 een van de grootste slachtpartijen ooit: "Wounded Knee, in Zuid-Dakota. Hier werden krijgers, vrouwen en kinderen op een gruwelijke manier door de Cavalerie van de Verenigde Staten afgeslacht. De regering van de Verenigde Staten begon relocatieprogramma's en de nu beruchte "Trail of Tears" (het "tranenspoor") mars, tijdens welke honderden Cherokee indianen stierven ten gevolge van uithongering, ziektes en blootstelling aan de elementen. De indianen namen niet alleen sterk in aantal af, maar werden ook uit hun huizen gezet, van hun gebruiken ontdaan en zelfs verboden om hun autochtone talen te spreken. Hun kinderen werden van hen afgenomen en naar scholen gestuurd waar zij "beschaafd" zouden worden gemaakt. Op deze manier werden de indianen gedwongen om elk aspect van hun erfgoed achter te laten. In januari van het jaar 1876 dwong de regering van de Verenigde Staten hen om in "reservaten" te leven, waar de meerderheid van de Amerikaanse indianen vandaag de dag nog steeds verblijft.

De Amerikaanse indianen - De indianen in de 21e eeuw
Sommige mensen zien de Amerikaanse indianen als een taai volk. De "Indian Citizen Act" (de "Indiaanse Burgerwet", 1924) bood de inheemse indianenstammen het officiële Amerikaanse staatsburgerschap. Dit kwam deels door de heldhaftige wijze waarop velen van hen in de Eerste Wereldoorlog hadden gediend. Anderen, waaronder Jim Thorpe, Sequoyah en Sacajawea, hadden hun volk op een indrukwekkende manier vertegenwoordigd. Tegenwoordig zijn er in de Verenigde Staten meer dan 500 erkende stammenregeringen. Deze besturen zichzelf en worden binnen Amerika als soevereine naties en volkeren beschouwd. Volgens getallen van het Amerikaanse censusbureau uit het jaar 2000 zijn er op dit moment meer dan 2,48 miljoen Amerikaanse indianen.

De meesten van hen leven nog steeds in de reservaten, die als enkele van de meest armoedige delen van de Verenigde Staten worden beschouwd. Volgens getallen van het "Bureau of Indian Affairs" (het "Departement voor Indianenzaken") uit 2002 is de werkloosheid er vijf maal zo hoog als onder de algehele Amerikaanse bevolking. Net zoals dit zo vaak het geval is onder verslagen en onderdrukte volkeren, hebben zij enorm geleden onder de plagen van alcoholisme en zelfmoord. Ooit waren zij een levendig en vindingrijk volk. Maar ze zijn beroofd, vernederd en verwijderd van alles wat hen gewoon was. Hoewel velen door de eeuwen heen hebben geprobeerd om de inheemse indianen te civiliseren, tot het Christendom te bekeren en te amerikaniseren, zijn er tegenwoordig organisaties die het belangrijke erfgoed van deze volkeren herkennen. Zo zegt "Wiconi International" bijvoorbeeld: "Wj streven ernaar dat de autochtone volkeren de ultieme vrijheid leren kennen en leren ervaren, en naar hun bevrijding van de machten van het duister die nog steeds in hun landen en gemeenschappen heersen."

Leer meer!